Canyoning,nog meer wandelen , Rivieren en waterfallen, idylische strandjes in ongeloofelijk mooie rivieren, vlak achter Nice en vlak bij de BandB’s van Cote d’Azur Autrement.

Niet alle stadjes en dorpen in het ‘arrière-pays’ zijn in de winter min of meer ‘gesloten’. Saint-Paul-de-Vence (3.500 inwoners, 14 km van Nice, Alpes-Martimes) bijvoorbeeld. Staat niet op de officiële lijst van ‘Les plus beaux villages de France’ maar dat is vast een vergissing.
Want het is een prachtig dorpje met een boeiende historie, die ongeveer met koning François I (1515-1547) serieus begint.
Hij maakte van St. Paul een ‘koninklijke’ stad en liet de vestingmuren aanleggen die er nu nog zijn. Na de Eerste Wereldoorlog was het dorp vrijwel dood verklaard, maar toen kwamen ineens de kunstenaars. Gecharmeerd door de unieke ligging op een rots, de middeleeuwse straatjes, het licht en het uitzicht. Moet er wel bij worden gezegd dat het aanvankelijk de ‘rijken’ uit Nice waren die St. Paul herontdekten.
Ga maar eens kijken in het Museé de l’Histoire op de Place de la Mairie. En loop vooral even binnen in de Kapittelkerk. Het dorp werd een soort kunstenaarskolonie, waar onder anderen Picasso, Braque, Bonnard en Chagall kwamen schilderen.
De 16e en 17e eeuwse herenhuizen werden gerestaureerd, de ene na de andere galerie vestigde zich er. In een latere periode ontmoetten Yves Montand en Simone Signoret elkaar hier en trouwden er. Mastroianni en Lino Ventura waren er habitués. Nu loop je gerede kans er Bill Wyman (ex- Rolling Stones), Roger Moore of ex-koning Albert van België tegen het lijf te lopen. Om een paar namen te noemen. Willem Duys heeft hier trouwens ook gewoond. Seth Gaaikema vierde er vrijwel elke zomer (werk)vakantie.

Internationaal beroemd is de Auberge de la Colombe d’Or. Aan de muur oorspronkelijke doeken van die vermaarde schilders, geruild tegen een maaltijd. Dat is althans het verhaal. Géén topadres voor wie van de Provençaalse keuken houdt én nogal aan de prijs. In Le Tilleul (place du Tilleul) eet je beter en voordeliger. Niet te missen: Café de la Place, met uitzicht op de boulesbaan. Pétanque is dé sport van het stadje. ‘iedereen’ heeft er een balletje gegooid, al was het maar in het kader van een film.

In het hoogseizoen is het dringen geblazen in de Grande Rue. In de winter is het er rustig, maar de galeries (die van rekenen weten) zijn bijna allemaal gewoon open en qua eten en drinken kom je niks tekort in de formidabele ambiance van een uniek plaatsje. Dus mocht in de winter in de buurt zijn…

Neem alvast een kijkje in de Gorges du Verdon! Nadere toelichting overbodig, een van de mooiste en meest indrukwekkende toeristische attracties van de Var. Superieure natuur, spannend, sportief, vooral uniek. Iedere vakantieganger die er in de buurt is, gaat erheen.
Er is een film over de Gorges gemaakt, waarvan de regionale zender FR3 een ‘trailer’ heeft gepubliceerd. Zeker weten dat je in stemming raakt voor een sublieme zomervakantie in Zuid-Frankrijk!

Kijk hier voor de trailer: Youtube

De Russisch-orthodoxe kathedraal Saint-Nicolas in Nice is na een restauratie die twee jaar duurde, weer voor het publiek toegankelijk. Met de opknapbeurt was € 14,6 miljoen gemoeid.

De kathedraal is de grootste orthodoxe buiten Rusland en geldt als een van de mooiste.

Hoezo een Russische kerk in Nice? Nog een heel verhaal. In de 19e eeuw bracht de tsarenfamilie de winters in Nice door, toch iets warmer dan in Sint-Petersburg. In 1865 overleed de Russische kroonprins in Nice waarna zijn vader, tsaar Alexander II, Villa Bermond kocht, het vaste logeeradres van de familie.

Plus de omliggende sinaasappelplantages. En hij liet alles met de grond gelijkmaken. Om er een kapel ter nagedachtenis aan zijn zoon te laten neerzetten. In die tijd woonde er een grote Russische gemeenschap aan de Côte d’Azur en in 1903 werd het plan opgevat een ‘eigen’ kathedraal te bouwen.

In 1908 vaardigde tsaar Nikolaas II een oekaze uit: de kerk en het omliggende terrein zouden Russische staatseigendom zijn, de Russische culturele associatie aan de Côte d’Azur werd als huurder aangewezen.

In 2005, toen het huurcontract met die associatie afliep, legde ‘Moskou’ beslag op de kerk.

De Russen in Nice waren razend: naar hun mening was er na de Russische Revolutie van 1917 wel het een en ander veranderd, wie was nou eigenlijk de eigenaar van de kathedraal? Er kwamen Franse rechters aan te pas die in 2011 uitmaakten dat de kerk eigendom is van het Patriarchaat van Moskou. De kerk én de grond erom heen maken juridisch deel uit van de Russische Federatie.

Dat patriarchaat zette vaart achter de opknapbeurt. De kathedraal (met sublieme iconen) is een van de topattracties van Nice, er komen jaarlijks minimaal 100.000 toeristen een kijkje nemen.

Entree € 3.

Keertje wat anders als je in de buurt van Nice of Cannes bent?

Even een kijkje nemen in het iets hoger gelegen dorpje Saint-Césaire-de-Siagne, zo ongeveer op de grens van de Alpes-Maritimes en de Var.

De typische sfeer van de Provence én fenomenale panorama’s. Maar ga er ook en vooral ‘ondergronds’.
Een bezoekje aan ‘Les Grottes de Saint-Césaire’ is een unieke belevenis, 40 meter onder grond.

Het grotcomplex werd in 1890 per ongeluk door een boer ontdekt, in 1920 werd er al de film Phoroso opgenomen.

Bovengronds kun je er prima lunchen in de resto-snack Aragoniste. Vanaf 1 februari is iedereen weer welkom in grotten en restaurant.
www.grotte-saintcezaire.com

Als je Nice noemt, dan noemen wij direct: het oude deel van Nice moet je gezien en meegemaakt hebben. Vooral dat laatste, meegemaakt hebben. Vieux Nice is een stadje op zich…. De sfeer, de bewoners, de bezoekers….

De historie van Vieux Nice:

Het oude deel van Nice is tot 1860 onderdeel geweest van het Italiaanse hertogdom Savoie en het koninkrijk Sardinië. Door Napoleon is dit terug veroverd en sindsdien weer onderdeel van Frankrijk. De Italiaanse invloeden zijn goed te merken in dit deel van de stad.

We hoeven maar naar de straatnaam borden te kijken om te weten dat we in het oude deel van Nice ons bevinden. De straatnamen staan hier in 2 talen aangegeven: in het Frans en in de oude taal van Nice, het Nissart. Deze taal is een mengeling van het Frans en het Italiaans. Erg leuk om te zien en tevens erg gemakkelijk, zo weet je in welk deel van Nice je bent.

Vieux Nice: Dit deel van Nice is het kleurrijkste deel van de stad, bruisend, versierd met bloemen en waslijnen en boordevol café’s, verscholen pleintjes en bedrijvige markten. In de doolhof van straten vindt u de gebruikelijke bars, restaurants en souvenirwinkels, maar ook zijstraatjes die naar stille, onontdekte hoekjes leiden. Aan de kleine straatjes liggen de boetieks van modeontwerpers, sfeervolle galeries en intieme restaurantjes gemoedelijk naast eenvoudige arbeiderscafés en doorsnee winkels die voorzien in de dagelijkse behoeften van de plaatselijke bevolking.

In het hart van vieux Nice, ligt de COURS SALEYA, waar openluchtrestaurants, bars en de groente-, fruit- en bloemenmarkt dag en nacht gezelligheid brengen. In de kleurrijke kraampjes liggen bloemen, olijven, honing, tomaten, aubergines, citrusvruchten en provençaalse kruiden van lokale producenten. De smaken, geuren en kleuren van de Provence en Italië zijn een waar feest voor de zintuigen. Op maandag is op dit plein de antiek (lees brocante) markt.

Vooral ook de vele kerken en kapellen in dit deel van Nice mogen de aandacht hebben. Vergeet zeker niet ook steeds omhoog te kijken, naar de vele etages van de oude panden en bedenk steeds, daar wonen allemaal mensen.